خیلی وقت ها آرزوی مرگ کرده بود. زمانی که مادرش از دنیا رفت، زمانی که سایه زورگویی زن بابا و برادرها بر سرش سنگینی می کرد، زمانی که شنید پسر همسایه را به کانون اصلاح و تربیت برده اند و امیدهایش بعد از فرار از خانه بر سرش فرو ریخت، زمانی که چشم باز کرد و تمام شرافتش را بر باد رفته دید! به راستی کدامش ارزش مرگ را داشت؟ یکی از یکی ناگوارتر! تازه می فهمد که ماندن در خانه برادرش فقط کمی تحمل و صبر می خواست واگر صبری می کرد اکنون سرش بالا بود و شرمنده وجدان و غرور پایمال شده اش نبود... .سه ماه از حبسش می گذرد و سه ماه دیگر هم باید بماند. دو بار هم قبلاً به زندان آمده، بار اول یک سال و بار دوم 15 ماه در زندان مانده است. هر سه بار جرمش ولگردی و همراه داشتن موادمخدر بوده است. موادی که این بار از او کشف شده، کراک بوده که برای مصرفش خریده بود. آزاده یا فری تیزدست با موهایی پسرانه و یک پیراهن و شلوار ورزشی، اصلاً شباهتی به دخترها ندارد. روی دست ها و گردنش آثار خودزنی های کهنه، دیده می شود. من فرزند آخر خانواده و به قول معروف ته تغاری هستم. شش برادر دارم كه همگی از من بزرگتر هستند. مادرم آرزو داشته خدا یك دختر به او بدهد و این آرزویش بعد از شش پسر تحقق یافت ولی افسوس كه در هفت سالگی او را از دست دادم. بعد از مرگ مادرم، پدر منتظر نماند و دوباره ازدواج كرد. خوب به یاد دارم كه زن بابا چه قدر مرا اذیت می كرد و كتك می خوردم. اجازه نداد به مدرسه بروم و من چند كلاس ابتدایی را از هشت سالگی شروع كردم، چون پدرم هم مرد و برادرانم زن بابا را كه از شوهر اولش دو دختر داشت و با خود به خانه ما آورده بود، بیرون كردند، آنان هم دل خوشی از او نداشتند. بعد من به عنوان خدمتكار خانه، وظیفه خانه داری و پختن غذا و شستن ظرف و لباس سه برادرم را بر عهده داشتم. سه برادرم ازدواج كردند و با زن و بچه هایشان زندگی می كردند ولی هر كدام كه با خانواده به خانه ما می آمدند، مثل مهمان می نشستند و من با دستان كوچكم، عین یك زن چهل ساله باید خدمت می كردم.

ادامه مطلب

نوشته شده در پنج شنبه 21 / 10 / 1391برچسب:,ساعت 14:20 توسط سجاد آقامحمدی| |